
طبق این متون قانونی شیوه انتخاب شهردار در ایران یکی از دو شیوه رایج در جهان است که به لحاظ وجود عناصر نظارتی و سازمانی به خوبی ساختاربندی و سازماندهی شده است، اما تغییرات اجتماعی شهرها و افزایش کارایی شهرداریها همچنین احصای ایرادات روشهای پیشین در انتخاب شهرداران، ضرورت اعمال برخی تغییرات قانونی در این زمینه را ایجاب میکرد.
به گزارش سایت خبری مدارا: سیدحسین آقاسیدمرتضی، کارشناس مسائل شهری در یادداشتی نوشت: با عوض شدن هر دوره از مدیریت شهری شاهد تغییر شهرداران بخصوص در صورت تغییر جناح شوراهای شهر بوده ایم. از شورای اول که اصلاح طلبان این نهاد مردمی را در دست داشتند تا شورای ششم که عمدتا توسط اصولگرایان اداره خواهد شد. اما سوال اینجاست که کدام شهردار در کلانشهر ها موفق تر بوده است؟ هر چند که در نتیجه چندان تفاوتی میان آن ها دیده نمی شود و کلانشهر ها عمدتا درگیر چالش های قدیمی خود هستند. نتیجتا یا تیم های تعیین شهردار دچار ایراداتی هستند یا جایگاه شهرداری و اختیارات او باید اصلاح شود و یا مشکل از روش انتخاب شهرداران است.
در این دوره نیز شاهد روش دیگری در راستای انتخاب شهردار بوده ایم که در برخی شهر ها با ایجاد سامانه ای از مردم برای انتخاب شهردار کمک گرفتند تا گزینه های پیشنهادی خود را به شورای شهر اعلام کنند که مشخص نیست پس از آن چگونه و چه تیمی به گزینه های پیشنهادی مردم رسیدگی خواهد کرد و چگونه توانمندی های افراد با جایگاه شهرداری خواهند سنجید.
شهردار از ارکان اصلی ستاد مدیریت بحران در موقع اضطراری است، همچنین نوع فعالیت شهرداران با سایر مدیران متفاوت است، آنان باید مدام به محل اجرای پروژهها سرکشی کنند و برای دفاع از لوایح عمرانی هم باید موقعیت و محلات شهری را به خوبی بشناسند شهرداری بهعنوان مهمترین و تاثیرگذارترین نهاد شهری، نقش مهمی در زندگی روزمره مردم یک شهر دارد. سمت شهردار یک شهر به دلیل اهمیت بالای آن نیازمند دقت نظر در انتخاب فردی است که قرار است سکان هدایت یک شهر را طی ۴ سال در اختیار گرفته و آینده آن را رقم بزند، شهردار می بایست تخصص های مختلفی در حوزه های مدیریت شهری و سایر حوزه های مرتبط داشته باشد که در صورت غفلت در این انتخاب زیان غیر قابل جبرانی را بر پیکره یک شهر وارد خواهد کرد. در نتیجه اهمیت انتخاب شهردار مطلوب یک شهر توسط منتخبین شورا ضرورتی اجتناب ناپذیر است و به نظر می رسدبهتر است با در نظر گرفتن شاخص های کلیدی و معیارهای اصولی و با نظر به شرایط اختصاصی هر شهر باشد.
بر این اساس ارایه و بکارگیری شاخص های انتخاب شهردار جهت رسیدن به انتخابی آگاهانه میتواند بسیار حایز اهمیت باشد که علاوه بر آگاهی بخشی عمومی ، بعنوان ابزارهای راهبردی موثر برای منتخبین شورای شهر جهت انتخاب شهردار شایسته و لایق خواهد بود.
با این وجود باید به شهردار فارغ از نگاه سیاسی نگریخت که سال هاست آفت مدیریت شهری در نقاط مختلف کشور شده است و عمدتا به خاطر فشار های سیاسی و منافع رانتی شهرداران به جای پرداختن به وظایف خود تن به حواشی این سازمان عریض و طویل داده اند که شاهد دستگیری های قابل توجهی از کادر مدیریت شهری در ادوار پیشین بوده ایم. شهردار باید با احساس تعلق به شهری که در آن فعالیت دارد به توسعه پایدار، جوان گرایی و نیروی انسانی و عدالت شهروندی بپردازد. بخصوص در شرایط فعلی که بحران های جاری در شهر ها گسترش یافته و کلانشهر های ایران دیگر جای آزمون و خطای مسئولین و طرح های پر هزینه نیست. خصوصا در تهران که لقب پایتخت را یدک می کشد و عمده نگاه ها در قضاوت مدیریت شهری به تهران برمیگردد اما متاسفانه این سمت عمدتا به حواشی سیاسی پیوند خورده است.